Album: ΑΝ ΠΟΤΕ (2017)
ΑΧ ΠΑΝΑΘΕΜΑ ΣΕ
Έχω πολλά παράπονα που θέλω να σου κάνω
μου λείπεις και τρελλαίνομαι τη λογική μου χάνω
Έχω πολλά παράπονα μες την καρδιά κρυμμένα
θα έρθει η στιγμή που θα στα πω σου τα 'χω μαζεμένα
Αχ πανάθεμά σε δε με θυμάσαι
και δε σε νοιάζει πια για μας
όπου και να 'σαι να το θυμάσαι
μόνη σου θα 'σαι θα πονάς
Είπες πως αναθεωρείς όλες σου τις απόψεις
και έγινες σαν το νόμισμα που έχει δύο όψεις
Είπες πως αναθεωρείς πράγματα καταστάσεις
μα το καλύτερο παιδί να ξέρεις θα το χάσεις
---
ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ
Είναι δικαίωμά μου,
είναι δικό μου πρόβλημα όπου αγαπάει η καρδιά μου
Είναι δικαίωμά μου,
αφήστε με μη παίζετε με τα αισθήματά μου
Αδυναμίες είναι αυτές μην επιμένετε ποτέ
το ξέρουν όσοι αγαπούν
Αδυναμίες είναι αυτές μην επιμένετε ποτέ
γιατί το νόμο της αγάπης οι καρδιές ακολουθούν
Είναι δικαίωμά μου,
είναι δικό μου πρόβλημα όπου αγαπάει η καρδιά μου
Είναι δικαίωμά μου,
αφήστε με μην παίζετε με τα αισθήματά μου
Είναι δικαίωμά μου,
αν πέφτω μέσα στη φωτιά και καίω την καρδιά μου
---
ΕΛΕΓΑ
Αναρωτιέμαι πώς περνάς
τις νύχτες αν μ’ αναζητάς
Αν υποφέρεις κι αν πονάς
που όλα τελειλωσανε για μας
Έλεγα να σε ξεχάσω
τα παλιά να διαγράψω
και να κάνω μια καινούργια αρχή
Τα σημάδια σου ακόμα
στην ψυχή μου και στο σώμα
έμειναν αγιάτρευτη πληγή
Σε άδειο σπίτι τριγυρνώ
δεν έχω μέρος να σταθώ
Βαρύ φορτίο ο χωρισμός
είναι ένας θάνατος αργός
---
ΑΚΟΥΣ ΤΙ ΛΕΣ
Αυτά που λες πια δεν με ακουμπάνε
τα ψεύτικα σου λόγια δεν περνάνε
Ακούς τι λες ή πας να με τρελλάνεις
που άλλα λες και άλλα πάντα κάνεις
Ακούς τι λες ή πας να με τρελλάνεις
στα όρια τη λογική μου φτάνεις
Τα πάνω κάτω φέρνεις στη ζωή μου
σταμάτησε να παίζεις πια μαζί μου
Μ’ αυτά που λες πια δεν σε αναγνωρίζω
το άσπρο σύννεφο μου κάνεις γκρίζο
---
ΑΝΑΠΟΛΩ
Γυρνάει ο νους μου στα παλιά
τότε που σε έπαιρνα αγκαλιά
Τρέχει το δάκρυ μου καυτό
και ρίχνω στάχτη στο ποτό
Αναπολώ το παρελθόν με νοσταλγία
ήσουν αγέρας που φυσούσε με μανία
Οι αναμνήσεις μας κραυγές μες το μυαλό μου
που καθορίζουν κάθε μέρα το παρόν μου
Να ήταν σήμερα το χθες
του έρωτα μαε οι στιγμές
Σβήνω αποτσίγαρα του νου
μες το τασάκι του καημού
---
ΩΧΟΥ ΜΑΝΑ
Σαν γλαροπούλι τριγυρνώ
στα πέλαγα του κόσμου
Με πιάνει το παράπονο
μάνα κουράγιο δωσ’ μου
Ώχου μάνα πώς αντέχω
τόσα βάσανα που έχω
Ώχου μάνα πώς σπαράζει
η καρδιά μου απ’ το μαράζι
Μ’ έχεις φέρει να πονώ
σ’ έναν κόσμο άπονο
Σε ένα σκοπό Αμοριανό
τον πόνο μου σου λέω
Αχ να ξαναδούν τα μάτια μου
χάραμα στο Αιγαίο
---
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΣΑΒΒΑΤΟ
Χωρίς εσένα νόμιζες
ότι θα δυστυχήσω
μα τη ζωή μου φυλακή
δεν πρόκειται να κλείσω
Και αν εσύ με ξέχασες
και άλλαξες πορεία
θύμα εγώ δεν γίνομαι
σ’ αυτή την ιστορία
Παρασκευή και Σάββατο
και Κυριακή αν λάχει
με άλλες θα κυκλοφορώ
και συ θα ζεις μονάχη
Στη σκέψη σου θα χάνεσαι
και δε θα βρίσκεις άκρη
κι αν τύχει και με θυμηθείς
θα κλαις με μαύρο δάκρυ
Με την καρδιά μου νόμιζες
ότι μπορείς να παίξεις
μα θα 'ρθει όμως ο καιρός
που πίσω μου θα τρέξεις
Κι αν όλα τώρα δείχνουνε
πως τ’ όνειρο τελειώνει
δική σου η επιλογή
κι αυτή θα σε σκοτώνει
---
Ο ΠΛΗΓΩΜΕΝΟΣ ΑΕΤΟΣ
Ο προδομένος άνθρωπος
ποτέ του δεν μερώνει
Μέσα του καίει σαν κερί
που λίγο λίγο λιώνει
Γυρίζει πάντα εδώ κι εκεί
άμα πληγωμένο αγρίμι
κι όποιος στο δρόμο του βρεθεί
μπορεί φονιάς να γίνει
Ο πληγωμένος αετός σαν χάσει τα φτερά του
ψάχνει τον τρόπο για να βρει ξανά το πέταγμά του
Ο πληγωμένος αετός με τα φτερά σπασμένα
πετάει πάντα χαμηλά με μάτια βουρκωμένα
Ο προδομένος άνθρωπος
στιγμή δεν ησυχάζει
χάνει απ’ τα πόδια του τη γη
και βαριαναστεναζει
Ψάχνει από κάπου να πιαστεί
μα αβάσταχτος ο πόνος
πληγή που μένει ανοιχτή
και δε γιατρεύει ο χρόνος
---
ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ
Δεν θέλω ν’ ακούω τίποτα
ανέχτηκα πολλά κι αυτό μου φτάνει
απ’ την καρδιά μου τη διέγραψα
καρφάκι δε μου καίγεται τι κάνει
Δε με νοιάζει, δε με νοιάζει
τώρα ποιος την αγκαλιάζει
δεν πονάει και δεν αλλάζει για κανέναν
Δε με νοιάζει, δε με νοιάζει,
τίποτα πια δεν αλλάζει
είναι παρελθόν τώρα για μένα
Δεν έχει πια κανένα νόημα
κι ας έπινα νερό στο όνομά της
απ’ το μυαλό μου πια την έσβησα
που είναι και τι κάνει πρόβλημά της
---
ΟΤΑΝ ΧΑΡΑΖΕ Η ΜΕΡΑ
Να 'μουν στο χωριουδάκι μου
να γλυκαθεί η ψυχή μου
που αναμνήσεις όμορφες
γεμίζουν τη ζωή μου
Όταν χάραζε η μέρα
σήκω φώναζες πατέρα
που κυλιόμουν στη αλάνα
και μου φώναζε η μάνα
Να σηκωθώ πρωί πρωί
να βγω στο παραθύρι
να ρίξω στο βασιλικό
νερό με το ποτήρι
Όπως παλιά στους γείτονες
να πω μια καλημέρα
αχ και να ήμουν στο χωριό
μόνο για μία μέρα
---
ΘΑ ΤΑ ΞΑΝΑΠΟΥΜΕ
Έφυγες γρήγορα και ένοχα
πέταξες μια ζωή, έτσι απλά
μ’ άφησες μόνο μου στο κενό
πάει πια δεν γυρνάει πάλι εδώ
Θα τα ξαναπούμε κάποια στιγμή
έτσι κάνει πάντα αυτή η ζωή
Θα τα ξαναπούμε μα κάπως αλλιώς
δεν με νοιάζει το πότε το πώς
Θα τα ξαναπούμε κάποια στιγμή
έτσι κάνει πάντα αυτή η ζωή
θα τα ξαναπούμε πάλι μαζί
μα δεν θα 'μαι πια εκεί
Μου έκλεψε ότι είχα ιερό
την καρδιά, τη ψυχή, το μυαλό
μου άφησες ψεύτικα σ’ αγαπώ
και έφυγες, δεν γυρνάς πάλι εδώ
---
ΤΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΣΟΥ
Στο απέναντι τραπέζι
με κλεφτές ματιές με παίζει
ένας άγγελος ξανθός
Ρίχνω βλέμμα με υποσχέσεις
μήπως και στα δίχτυα πέσεις
δώρο μου 'στειλε ο θεός
Τα ματάκια σου μου κλείνεις
να διαβάσω δεν μ’ αφήνεις
τι έχεις μέσα στο μυαλό σου
και ποιος είναι ο σκοπός σου
Τα χειλάκια σου βαμμένα
κατακόκκινα σαν αίμα
μου ανάψανε φωτιές
Ρίχνω στο ουίσκι πάγο
προσπαθώ να καταλάβω
άραγε για μένα λες
---
ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ
Δεν έχει τέλος η μοναξιά μου
και σε κανέναν να μη του τύχει
να συζητάω τα βάσανά μου
και να μ’ ακούνε τέσσερεις τοίχοι
Αναζητείται, αναζητείται
άμα τη δείτε να της το πείτε
τι έχω κάνει και με εκδικείται
άμα τη δείτε να της το πείτε
Όπου γυρίσω κι όπου κοιτάξω
εκείνη θέλω και θα ζητήσω
την αγαπάω θα της φωνάξω
μήπως μ’ ακούσει και έρθει πίσω
---
ΜΑΝΑ ΟΤΑΝ ΜΕ ΓΕΝΝΗΣΕΣ
Μάνα όταν με γέννησες γιατί δε μου 'πες κάτι
πως έχει βάσανα η ζωή και πίκρες η αγάπη
Μάνα όταν με γέννησες γιατί δεν μου 'πες κάτι
Μέρες δύσκολες περνάω
το σταυρό μου κουβαλάω
μάνα μου δε μου το είπες
η ζωή πως έχει πίκρες
Μάνα όταν με γέννησες γιατί δε μου 'πες ότι
δεν είναι εύκολο να βρεις άνθρωπο να σε νοιώθει
Μάνα όταν με γέννησες γιατί δε μου 'πες ότι
---
ΑΝ ΠΟΤΕ
Αν ποτέ συναντηθούμε
θα 'χουμε πολλά να πούμε
που δεν είπαμε
έφταιξα εγώ για σένα
έφταιξες εσύ για μένα
και χαθήκαμε
Θα 'θελα να σε ρωτήσω γιατί χάθηκες
και για μένανε να μάθω τι αισθάνθηκες
Θα 'θελα να σε ρωτήσω αν μ’ αγάπησες
και γιατί εσύ στη μέση όλα τ’ άφησες
Αν σε ξανασυναντήσω
θα 'θελα να σου ζητήσω
λίγο να σκεφτείς
Ήμουν πάντα εδώ για σένα
ήσουν μόνο εσύ για μένα
μην το αρνηθείς
---
ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΠΟΡΕΙΑ
Είχα μια αγάπη, ήτανε δάκρυ
και έγινε αγκάθι και με πονά
με τυραννούσε δεν μ’ αγαπούσε
και έκανε λάθη απανωτά
Παίρνω αντίθετη πορεία
σβήνω αυτή την ιστορία
και δε με νοιάζει τι θα γίνει
ψάχτε ποιος έχει την ευθύνη
Με έχει ξεχάσει και με πειράζει
που δεν τη νοιάζει αν είμαι καλά
να ξέρει όμως κρυφός της πόνος
θα 'μαι για κείνη μες την καρδιά
